1. Hoe je een schilderij verknoeit...

Soms maak ik wel eens iets wat de toets der kritiek aardig kan doorstaan, maar meestal denk ik als ik een schilderij weer eens bekijk: Dat kan mijn kleine achterneefje ook...

    Zoals dit landschapje op een rond paneel (10 cm Ø) bijvoorbeeld. Als ik mijn kritische blik er nog eens over laat gaan is er vrijwel niets op te vinden dat een beetje wil deugen, geen diepte, geen atmosfeer en dat vervallen bouwwerk op de voorgrond is letterlijk een puinhoop.

Ik kan het niet laten er aan te gaan zitten rommelen. Ik breng wat glas in lood aan en hak aan de zijmuur een vrouwengestalte uit.

De afbeelding hierboven geeft een aardige indruk van wat het was. Armpje te kort, benen te lang, dat doet mijn achterneefje zelfs beter...

    Dat wordt dus ook helemaal niks, na een paar weken nadenken over hoe ik me hier nu weer uit red zie ik de hopeloosheid van het geval in en schuur ik de zaak maar weer weg.

Nu zit ik dus weer met een mooi rond paneeltje, dat geduldig wacht op een nieuwe aanval van inspiratie...