12. Niet iedereen weet dat WMTIGB een zuster heeft...

Eind jaren tachtig kocht mijn toenmalige geliefde op een rommelmarkt in Antwerpen een nogal gehavend gipsen beeldje van een putto. Het is een afgietsel van een marmeren beeldje dat de tijd symboliseert, te vinden in het Rijksmuseum. Daar zit de kleine met zijn rug tegen een klok met in zijn rechterhand een zandloper. Attributen die het gipsen exemplaar ontbeert, zelfs van zijn tenen zijn er een paar zoek. Toen mijn geliefde zich enige maanden in het buitenland ophield om haar studie af te ronden en ik ineens tijd over had besloot ik - om te proberen of ik dat misschien ook kon - het beeldje na te schilderen. Omdat ik tijdens het werk ook nog wel eens aan mijn toen nog niet toenmalige geliefde dacht verscheen bijna als vanzelf het schilderij in het schilderij linksboven.

Wacht maar tot ik groot ben - olieverf op doek - 30x24 cm

    Het werkje werd over het algemeen met instemming begroet; eindelijk eens een normaal schilderij. Bijna normaal tenminste. Nogal wat potentiële gegadigden stoorden zich om een of andere reden aan die zomerse dame, die overigens niet al te veel op mijn toenmalige vriendin leek. (Die was nóg mooier.) Nadat er voor de zoveelste keer een koper in spe afhaakte omdat ik mijn gedroomde muze niet wilde vervangen door een bosje tulpen of iets dergelijks heb ik uit frustratie het hieronder afgebeelde schilderij gemaakt. Niet héél subtiel maar ik knapte er wel van op. "Wacht Maar Tot Ik Groot Ben..." is uiteindelijk verkocht aan iemand die vroeg of ik dat bééldje niet weg kon schilderen. Voor "Het ideale model..." bestond en bestaat ondertussen geen enkele belangstelling - wat niemand zal verbazen - zelfs mijn overige winkeldochters staan er het liefst met de rug naar toe...

Het ideale model - olieverf op paneel - 30x25 cm