5. Tijd voor een wandeling

In mijn bescheiden archief bevinden zich ook foto's van onvoltooide schilderijen. Schilderijen waar ik ooit enthousiast aan begon, maar die tijdens het uitwerken van de onderschildering al van mijn ezel vielen. Het komt wel vaker voor dat ik niet tevreden ben over welke kant het opgaat, in de regel laat ik het werk dan een aantal weken, soms maanden op de plank staan. Af en toe zet ik het weer eens op de ezel en met een beetje mazzel zie ik op een dag ineens hoe het verder moet. Maar al te vaak bekijk ik een half afgemaakt schilderij voor de zoveelste keer en kom tot de conclusie dat ik zó heb zitten knoeien dat er geen redden meer aan is. Ik kan niet anders dan mijn nederlaag erkennen en haal er de witkwast over. Als ik later zo'n foto van een onafgemaakt werkstuk weer eens onder ogen krijg ben ik meestal blij dat ik het heb niet afgemaakt, er worden tenslotte al genoeg schilderkunstige draken geboren. 

Soms zie ik echter iets waarvan ik de potentie alsnog herken. In een grijs verleden heb ik bovenstaand schilderijtje (ongeveer 25x18 cm) opgezet maar nooit afgemaakt omdat ik er in het beginstadium al niet meer uit kwam.

Ruim vijftien jaar later bleek het idee alsnog levensvatbaar, ik was tenminste ineens bezig het op een wat groter formaat opnieuw uit te werken.

Het ging zoals de afbeeldingen laten zien niet zonder slag of stoot - de aardige dame links bleek slechts beperkt houdbaar - maar resulteerde uiteindelijk in een schilderij waar ik me allerminst voor schaam: 

"Tijd voor een wandeling..." (Olieverf op paneel 45x35 cm)