9. Summertime Blues

De soms opspelende behoefte een ooit gemaakt schilderij opnieuw te doen, maar dan zonder al die storende onhandigheden en regelrechte miskleunen heb ik - met een enkele uitzondering na, waarover later - altijd kunnen weerstaan. Soms heeft een thema me echter zó beet dat ik er niet aan ontkom het nog eens uit te werken. Dat is dus de reden, en niet dat ik ineens geen ideeën meer had of mezelf eens fijn wilde herhalen, dat ik "The Blues Again" (Paneel 24x18 cm) geschilderd heb. Het is een tamelijk vrije herinterpretatie van "Summertime Blues" (Doek, 60x45 cm, eind jaren 80), een schilderij waar ik nooit erg tevreden over was. Al snel na voltooiing heb ik de kop van de gitariste veranderd en later de voeten nog eens bijgewerkt, maar ik kan er nog steeds niet helemaal tevreden over zijn. Het is niet het eerste en zeker niet de laatste keer dat mijn ambities groter bleken dan mijn talent. Ook het publiek - u dus -  is er terecht nooit erg van onder de indruk geweest, het schilderij is nog steeds in mijn bezit en ik hang het alleen maar op als ik wegens een tentoonstelling in verafgelegen oorden niets anders heb om mijn muren te vullen.

Op het eerste gezicht lijkt er sprake van een spiegelbeeldige kopie, maar bij nadere beschouwing blijken de verschillen groter dan de overeenkomsten. Op beide schilderijen zien we weliswaar een fraaie dame in een gebeeldhouwde omgeving die hoog boven het dagelijks gewoel gezeten de welgevormde benen laat bungelen. Maar waar de hoofdrolspeelster van "Summertime Blues" ons aankijkt alsof ze een compliment over haar gitaarspel verwacht, bestudeert de in het blauw geklede schoonheid van "The Blues Again" zonder oog voor de omgeving aandachtig haar spiegelbeeld in de rondingen van een glimmende kogel. Of dit laatste schilderij wél geslaagd is laat ik aan uw oordeel over, maar het irriteert me in ieder geval een stuk minder dan "Summertime Blues".

Voor de volledigheid: Op een werk dat ik een jaar of tien geleden schilderde; "We kunnen toch vrienden blijven" (Paneel 50x40 cm) behandel ik hetzelfde thema vanuit een ander gezichtspunt. Ik kreeg nauwelijks de tijd om me er aan te ergeren (of er voorzichtig trots op te zijn, ik héb ook wel eens een zwak moment), al snel na voltooiing verdween het in een privé verzameling. Daar leid ik graag uit af dat dit schilderij niet helemáál mislukt is...